De Zaanse industrieën kwamen redelijk ongeschonden uit de Tweede Wereldoorlog en waren al snel weer in vol bedrijf. Net als in de eerdere eeuwen trok dat veel nieuwe werkkrachten aan. Vanaf de jaren 60 werden er ook jonge mannen geworven in Marokko en Turkije. Hoewel het nooit hun bedoeling was om te blijven, maakte veranderde wetgeving na 1973 dat ze hun gezinnen lieten overkomen.

De pensions en hostels waar de zogeheten gastarbeiders woonden, voldeden niet meer. De gezinnen werden gehuisvest in de grote nieuwe stadsuitbreidingen. Poelenburg ‘verschoot van kleur’ en ging in de volksmond zelfs ‘Turkenburg’ heten. In 1994 opende de toen grootste moskee van West-Europa zijn deuren.

In de laatste decennia heeft Poelenburg last van overbewoning, veel verloop door arbeidsmigranten (veelal uit Oost-Europa) en er is sprake van verloedering. De gemeente Zaanstad kwam in 2020 met het ‘Masterplan Poelenburg’, een veelomvattend project van 20 jaar waarmee de wijk vooruit geholpen moet worden.

Poelenburg werd dus een wijk met problemen, maar ook met een eigen cultuur – en humor. In 2016 kreeg Ismael Ilgun, zelf een wijk verderop woonachtig, landelijke bekendheid als de ‘treitervlogger’. In filmpjes legde hij het soms rauwe leven in de wijk vast en de kreet ‘Keen keld, wel honger’ werd gevleugeld. De media doken er gretig bovenop, waardoor het verhaal groter werd gemaakt dan het in werkelijkheid was. Ilgun buitte zijn bekendheid uit door verder te gaan als regulier programmamaker.